Jest rok 1937. Piętnastoletnia Finka Irga Malinen romansuje z radzieckim agitatorem, a kiedy po jego wyjeździe okazuje się, że jest w ciąży, postanawia ruszyć za nim przez zieloną granicę do Związku Radzieckiego. Zamiast w ramiona ukochanego, trafia jednak do gułagu w Workucie. Tam zaprzyjaźnia się z inną więźniarką. Po uwolnieniu jedna z nich trafia do wsi w Republice Maryjskiej, gdzie dzieją się dziwne rzeczy, których przyczyny tkwią w obozowej przeszłości.

Mistrzowska powieść, którą Katja Kettu potwierdza, że fińska literatura przeżywa wspaniałe chwile Todo Literatura

Tajemnica, nieoczekiwane zwroty akcji, niepowtarzalny styl, bogactwo symboli i perfekcyjnie oddane surowe prawa historii i biologii. Po doskonale przyjętej przez krytyków i czytelników – także w Polsce – Akuszerce Katja Kettu ponownie udowadnia, że zasłużenie jest uznawana za jedną z najbardziej oryginalnych młodych pisarek.

Fragment: Olbrzym nigdy nie był z dobrą kobietą. Ale najwyraźniej z jakąś był. Ruchy ma takie same jak przy kiełznaniu klaczy, głos przeciągły i spokojny, gdy pyta: ? Chcesz tego na pewno? Ty uwieriena? Wydaję z siebie krótki pomruk. Ciepłe usta przylegają do moich w pocałunku. Coś takiego nie przydarzyło mi się już od dłuższego czasu, odkąd szłam ze szpitala w Meilahti na basen przy Yrjönkatu i przysięgałam sobie, że nie chcę już niczego ani nikogo. Nagle ogarnia mnie tęsknota, pragnę, żeby ktoś mnie przytulił. Nie tak jak Rainer. „Szczęście jest jak parszywa suka, trzeba je bić i smagać, żeby było posłuszne“. Kostia nadal trzyma uzdę. ? Mógłbyś mnie związać? – pytam szeptem, zebrawszy się na odwagę. – Sprawić, żebym była bezpieczna. Przez chwilę boję się, że przekroczyłam granicę i olbrzym tego nie zrozumie, że muszę się oddać bezwarunkowo. Że trzeba mi założyć więzy i przymusić, inaczej będę brzydka, wulgarna i groteskowa. Pochylający się nade mną samiec przygląda mi się krytycznie.